Giulietta Register hoe het begon!
Het was rond 1970 dat ik de film Les Choses de la vie zag waar een rallyrijder in een Alfa Romeo Giulietta Sprint een ongeluk krijgt. De hoofdpersoon in de film - Michel Piccoli - weet een truck te ontwijken, belandt in de berm en raakt een boom. De Alfa is zwaar beschadigd slaat over de kop, Piccoli wordt uit de auto geslingerd, waar hij stervend in het gras blijft liggen. De hoofdrolspeler ervaart flash-backs van zijn leven en deze momenten worden geïllustreerd met vertraagde beelden van het ongeluk. Het waren vooral de beelden van de Sprint die door de lucht zeilde en met een rauwe klap op het bolle dakje terecht kwam, waar hij nog een minuut rondtolde voordat het doodstil werd en alleen nog het geluid van lekkende benzine te horen was… Oh, wat eeuwig zonde van zo’n verschrikkelijk mooie auto. De psychologie en het verder verloop van het verhaal boeide me niet echt.
Vanaf die tijd was de Giulietta Sprint voor mij de mooiste auto die er gemaakt is en nam ik mij voor ooit een restauratie object te zoeken om hem weer helemaal nieuw te maken.
In de jaren na 1970 ging het met mijn bedrijf steeds beter en kwamen er diverse interessante auto’s langs waar ik als liefhebber van mooie auto’s ook een zwak voor had, al bleef het merk Alfa Romeo trekken. Regelmatig kocht ik een Guilia Super of een Bertone, die hadden meer mijn voorkeur dan bijvoorbeeld een BMW; mijn collega-garagisten begrepen daar niets van. Ook Spiders en Sudjes stonden regelmatig op ons verkoopterrein.
Eind jaren negentig gebeurde het dat ‘het Klaverblaadje’ op de mat viel, een van de eerste dingen die ik altijd deed was de advertentierubriek doorspitten, soms werd er een bijzondere auto aangeboden en moest je snel zijn….
Ja hoor, te koop een Alfa Romeo Sprint. - Dat is interessant, een Alfa Sprint 1300 uit 1959, een tussen type - ‘Met werk’ - en voor een schappelijk bedrag. Alle onderdelen los in dozen erbij… Top, ik ging gelijk bellen! De eigenaar was van een man in het Belgische Vilvoorde, vlak bij Brussel. ‘Ik kom er nu aan…’ Binnen twee uur ben ik op het adres, het blijkt een restaurant te zijn met als specialiteit paardenvlees. Er staat een flinke rij mensen om naar binnen te mogen; paardenvlees!!! In Nederland toch niet zo gewoon, je schijnt er ‘wild’ van te worden!
De Sprint staat een straat verder in een garage. - Het verhaal van de eigenaar is dat hij de auto heeft gekocht om er ooit mee te gaan racen, maar achteraf vond hij het te veel werk en had hij inmiddels besloten een Giulia te kopen waarvan de onderdelen vlotter te vinden zijn. Ik laad mijn bestelwagen vol met onderdelen en spreek af om de week erna het ‘wrak’ op te halen.
Het beloofde een druk jaar te worden, buiten het werk voor mijn klanten wil ik de Sprint compleet restaureren. Nadat de auto ‘kaal’ is gehaald is, wordt hij gestraald bij de firma Spies in Rhenen, dan nog een paar maanden lassen, maar het meeste werk is toch het strak maken. Intussen zijn we met het chroomwerk bezig en zijn er met de bekleder afspraken gemaakt. Het gaat goed! De spuiter heeft hem een mooi babybleu jasje gegeven en dan is de techniek aan de beurt. Gelukkig zit de originele motor erbij en als extra een vijfbak uit een SS. Het is een feestelijk moment als hij voor het eerst gestart wordt, vrij snel pruttelt de motor er vrolijk op los en blijkt de Sprint met de vijfbak er behoorlijk de gang erin te houden.
Het is inmiddels 2001 en we besluiten met de Sprint naar het expogebouw in Houten te gaan om daar een beetje te showen en wellicht gelijkgestemden te treffen. Dat was een schot in de roos. De Sprint was de enige tussen een hal vol Italiaanse primadonna’s en trok veel aandacht. Al snel waren er mannen die ook ‘zo’n ding’ hadden, al dan niet rijdend of wat nog steeds een tien jaren plan was. Ik besef dat dit misschien een mogelijkheid is om een groep mensen bij elkaar te brengen met dezelfde hobby en wissel adressen uit. Eenmaal thuis bedenk ik samen met Elzelies dat dit wel eens een aanzet kan zijn voor een register, met als doel het uitwisselen van kennis, ervaring en enthousiasme voor het type. Weliswaar zijn we al jaren lid van de SCARB die begonnen waren met afzonderlijke registers van bepaalde types.
Wij vonden dat de Giulietta 705-101, het soort Alfa dat een stuk ouder is, niet echt passen bij de nieuwere types. We besloten om maar direct een naam te geven aan de ‘club’ in wording, het werd ‘Het Giuletta Register.’ Inmiddels hadden we al zoveel contacten met andere bezitters van een Giulietta verzameld dat we besloten een kerstkaart te sturen met daarbij de uitnodiging voor een meeting op zondag 14 april 2002 bij ons in Utrecht.
De mannen van het eerste uur waren Paul Seeger en Peter Koenekoop, Peter heeft zich vanaf het begin beziggehouden met de website: www.Giulietta.nl
We dachten verder aan een clubblaadje! Elzelies wilden dat wel op zich nemen, maar hoe nu verder? Nou, dat eerste blaadje kwam er, het was 2002 , ARG Report nummert 1. Het was een amateur probeersel van heb ik jou daar, maar het was een begin. In de loop van dat jaar stroomden de belangstellenden en leden toe en aan het einde van 2002 noteerden we meer dan vijftig Giulietta bezitters. De eerste meeting bij ons georganiseerd aan de Daalseweg was een onverwacht succes met een kleine 20 auto’s en veel belangstellenden. Een leuke rit langs de Vecht, door het Gooi, via Kroymans in Hilversum, eindigde bij restaurant Negliche van Paul Seeger in Bussum die ons ontving met heerlijke hapjes en een prima glas wijn.
Vanaf die dag hadden we echt het gevoel dat er iets bijzonders aan het ontstaan was; het was niet alleen een autoclub maar er ontstonden vriendschappen tussen gelijkgestemden. Er kwam een soort bestuur; Theo Epping, Peter Koenekoop, Paul Seeger, Michel Chin, later zijn daar nog bijgekomen Vincent Baalman en Frank van der Vecht. Het ARG-report 2 zag het licht en er werd besloten om tweemaal per jaar een meeting te organiseren, die door een vrijwilliger in de eigen omgeving werd uitgezet.
Intussen groeide het ledenaantal gestaag en werden we uitgenodigd door Fred van Lingen in Houten om als tweede startpunt te dienen met koffie en gebak. Via een mooie route kwamen wij bij Paul Kok in Nieuw-Vennep om zijn verzameling auto’s te komen bekijken en het project dat hij in Engeland had laten bouwen van aluminium, een koets van een oude alfa.
De meetings weden steeds leuker en gezellig, het was iedere keer een verrassing waar we terecht zouden komen. Het Giulietta Report nummer 4 werd door Elzelies in kleur uitgebracht op A4 formaat. De reportages van bezoeken aan bedrijven van Friesland tot Zeeland werden steeds beter. Ook gingen er leden naar evenementen en rally’s, of deden er zelf aan mee waar we dan weer een verslag van mochten plaatsen.
Het vijftig jarige bestaan van de Giulietta in 2004 stond voor de deur. Zou Alfa Romeo er geld in willen investeren? Het ging natuurlijk niet zo goed met het merk… En ja hoor, Er werd door Alfa Romeo een groots feest aangekondigd in Milaan, iedere Giulietta uit de hele wereld was welkom. Koortsachtig werd er overlegd. Wij wilden erbij zijn en nog 14 andere leden wilde het avontuur ook aan. Paul Seeger met vriend Arno waren bereid om een reisplan te maken. Ons lid Frank van der Vecht had zich aangesloten bij het Engelse Giulietta Register en maakte het op zijn Engelsen.
Wij vertrokken 16 juni 2004 met 14 andere gelijkgestemden bij Alfa Mario Eindhoven voor de Baloccotour, Paul had voor T-shirts en stickers gezorgd. Het was geweldig, de hele reis reden een beroepsfotograaf en verslaggever met ons mee. Een aantal andere leden zijn via allerlei passen ook naar Milaan gereisd, dit was zo bijzonder en een feest dat niemand heeft willen missen. De ontvangst op het Balocco, het privé circuit van Alfa Romeo waar spectaculaire rondjes werden gereden, de mooie hotels, de schitterende routes door de Dolomieten, diners en rondleiding door het Alfa Museum, de rondrit door Milaan met politiebegeleiding. Het was onvergetelijk. Ook de geheime bezichtiging aan de ontwerpafdeling waar we de geboorte hebben gezien van de 8C was een unieke ervaring.
Op de terugtocht reden we over de in onbruik geraakte Gotthard bergpas tussen meters hoge sneeuwwallen en een mysterieuze ontmoeting op de oude Romaanse pas met een echte POSTKOETS met vijf paarden ervoor. Kortom deze Baloccotoer was fantastisch. De laatste dag brak aan, tijdens het afscheidsdiner in Thionville, werden de organisatoren Paul en Arno in het zonnetje gezet en iedereen was het erover eens dat dit soort evenementen meer plaats moesten vinden.
En dat gebeurde ook! Ieder jaar was het weer een verrassing waar de meetings ons heen zouden voeren. Vaak in Nederland maar ook regelmatig in het buitenland tot in Schotland aan toe. Een van de hoogtepunten was ook het honderd jarige bestaan van Alfa Romeo, het Centenial, een feest in Milaan die we met honderden andere Alfa rijders van over de hele wereld vierden.
Een van de oudste leden van de club waren Jan en Annie Brinkman, hun hele leven stond in teken van Alfa Romeo, Jan samen met zijn broer Herman waren de meest trouwe bezoekers van het Register. Ondanks zijn leeftijd van in de tachtig reed hij met een van zijn Sprintjes alle meetings mee, zelfs die naar Italië waar we de ene na de andere bergpas aandeden. Op de Stelvio wachten wij een keer in spanning af of hij deze beklimming ook goed zou volbrengen. Nou toen hij uiteindelijk op de top van de berg verscheen, vroeg hij waar wij ons zo druk om maakte, dit had hij al zo vaak gedaan; een eitje! Na zeven jaar de club geleid te hebben was Vincent Baalman bereid om het stokje over te nemen. Er brak voor mij een rustiger tijd aan, nu kon ik me meer op de restauratieprojecten van klanten en mijn Spider richten. Elzelies bleef tweemaal per jaar het Giulietta Report maken, tot en met nummer 30 en de financiële zaken van het register tot op heden. Binnenkort zal Peter Bins zich ook met deze kant gaan bezighouden. Een aantal jaren geleden vond men dat de fut eruit was bij het bestuur en stelde Peter Koenekoop en Paul Seeger voor het stokje over te willen nemen; zij formeerden een aantal nieuwe mensen om zich heen en het resultaat mag er zijn. Het nieuw clubblad en ook nieuwe leden en andere gezichten zorgen ervoor dat er hopelijk weer mooie verhalen uit voortkomen. Het register heeft nu ook een officiële status gekregen in de vorm van een stichting en KvK-nummer.
Wij zijn er blij mee en hopen dat het Register nog vele jaren mag bestaan!
Rob en Elzelies Dolfin
PS. Al schrijvend aan dit artikel kwamen er zoveel geweldige herinneringen en verhalen bij ons boven en beseffen we dat we zoveel enthousiastelingen te kort doen. Het is gewoon te veel om allemaal op te schrijven maar wel een reden om deze afgelopen 20 jaar te koesteren.
Om niet te vergeten.
De borrel van Jan Brinkman op de dag dat hij zijn Sprint 50 jaar in zijn bezit had
De tekeningen van Henk Brinkman in het Giulietta Report
De Elfstedentocht
De inpakavonden van het blad
Het 10 jarig bestaan
Met 5 man in een Sprint
Wie van de 3 in Schotland
.